با مرور ادبیات تصادفات روان‌آفرود (ROR)، دانش محدودی از نظر تصادفات شامل موانع ترافیک جانبی (طولی) مانند سرعت گیر جاده ای در بخش‌های منحنی وجود دارد.
برای مثال، علیرغم نتایج ارزشمندی که در شبیه‌سازی‌های گذشته و آزمایش‌های تصادف میدانی یافت شد، هیچ مطالعه‌ای با استفاده از تجزیه و تحلیل داده‌های تصادف واقعی برای ارزیابی عملکرد ایمنی سرعت گیر جاده ای جانبی در منحنی‌های افقی جاده‌های غیر بین‌ایالتی انجام نشده است.
هدف این مقاله پر کردن این شکاف است، برای این منظور، تجزیه و تحلیل داده‌های تصادف واقعی برای شناسایی عوامل مؤثر بر شدت تصادفات شامل سرعت گیر جاده ای جانبی در پیچ‌های افقی جاده‌های غیر بین‌ایالتی در وایومینگ انجام شد.
یک فهرست میدانی برای جمع آوری نوع، ارتفاع، نرخ شیب جانبی، افست جانبی و فاصله پس از بیش از 105 مایل از سرعت گیر جاده ای جانبی واقع در منحنی های افقی جاده های غیر بین ایالتی در ایالت وایومینگ انجام شد.
داده های جمع آوری شده شامل 25٪ از تمام سرعت گیر جاده ایی (واقع در بخش های مماس و منحنی) در جاده های غیر بین ایالتی در وایومینگ است.
سپس، داده ها با تصادفات تاریخی، ویژگی های هندسی جاده و داده های حجم ترافیک ترکیب شدند. برای تجزیه و تحلیل آماری، از پارامترهای تصادفی لاجیت مرتب شده برای مدل‌سازی اثر پارامترهای مؤثر بر شدت تصادف استفاده شد.
فاصله پس از فاصله و ارتفاع موانع جانبی در شدت تصادف در پیچ های افقی جاده های غیر بین ایالتی از نظر آماری معنی دار بود.
موانع تیر جعبه جانبی با فاصله پس از 6.1 فوت کمترین احتمال را داشت که منجر به تصادف مرگبار یا آسیب شدید شود.
از سوی دیگر، موانع تیر باکس جانبی با ارتفاع کمتر از 25 اینچ، احتمال مرگ و میر یا صدمات شدید را نشان می‌داد. مشخص شد که تصادفات ROR در موانع پرتو W جانبی با ارتفاع بین 24 تا 31 اینچ، شدت کمتری دارند.
سرعت گیر جاده ایی جانبی با ارتفاع کوتاه برای استفاده در منحنی های افقی توصیه نمی شود، بر اساس نتایج بدست آمده در این تحقیق و مطالعات مشابه گذشته، توصیه می شود ارتفاعی بلندتر از توصیه های ارائه شده توسط راهنمای طراحی کنار جاده (AASHTO RDG 2011) در قسمت های منحنی در نظر گرفته شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.